Gjatë karrierës së saj, Tiffany Jung përjetoi sfida të ndryshme duke ruajtur një ekuilibër midis jetës së saj profesionale dhe personale. Kur ajo filloi karrierën në një firmë ligjore, Jung thotë se nuk kishte gjë të tillë si ekuilibri punë-jetë. Punonjësit pritej të regjistronin orë të konsiderueshme, të ishin të disponueshëm në çdo kohë dhe madje të anullonin pushimet në ndonjë moment.
Duke kërkuar një ndryshim të ritmit, ajo u zhvendos në një pozicion të brendshëm në një kompani të teknologjisë me rritje të lartë, por pavarësisht fokusit të saj të fortë në kulturën e kompanisë, ekuilibri punë-jetë u bë i ndërlikuar në mënyra të reja dhe të papritura.
“Ata kishin një plan të hapur, që do të thotë se kishte presion që të dukeshin gjithmonë të disponueshëm, por edhe të zënë,” thotë ajo. “Kishte gjithashtu një ndjenjë presioni për të marrë pjesë në ngjarjet sociale të kompanisë që do të mbaheshin pas orarit të punës, që do të thoshte se punonjësit duhej të përshtasnin kulturën e punës në kohën e tyre personale.”
Nuk kaloi shumë dhe Jung thotë se kishte probleme me gjumin, ndihej e pamotivuar në punë dhe filloi të identifikonte shenjat e burnout. Përfundimisht, ajo vendosi të largohej nga kompania për të marrë një pushim pune, përpara se të rihynte në fuqinë punëtore me kohë të pjesshme si profesioniste e pavarur.
Jung nuk është vetëm. Gjatë dy viteve të fundit me pandeminë, ndarja midis punës dhe jetës është bërë më pak e qartë, veçanërisht për ata që punojnë në distancë. Dështimi për të vendosur dhe zbatuar kufij të shëndetshëm mund të çojë në burnout për punonjësit dhe të krijojë probleme me personelin për punëdhënësit. Pra, kush duhet të jetë përgjegjës për këtë dhe cila është mënyra më e mirë për të siguruar që punëtorët të kenë aftësinë për të bërë punën e tyre më të mirë pa patur burnout?
Lexoni: A ekziston balanca punë-jetë? Ja çfarë thonë sipërmarrësit më të suksesshëm
Sipas një sondazhi të fundit të kryer nga TRUCE Software, 43% e punonjësve besojnë se përgjegjësia bie drejtpërdrejt mbi ta, por studimi gjithashtu identifikoi një ndryshim të mrekullueshëm të opinioneve midis brezave. Ndërsa shumica e punëtorëve mbi 45 vjeç besojnë se vendosja dhe zbatimi i këtyre kufijve është përgjegjësi e tyre personale, kjo perspektivë u nda vetëm nga 42% e atyre nën moshën 45 vjeç.
CEO i TRUCE Software, Joe Boyle, thotë se ata që filluan karrierën e tyre në një epokë kur marrja e punës në shtëpi bëhej me vetëdije, janë mësuar të krijojnë dhe zbatojnë vetë këtë ndarje. Nga ana tjetër, ata që filluan të punojnë në një epokë, ku mund të arriheshin 24/7 me anë të emailit, Slack, Zoom ose ndonjë numër mjetesh të tjera të vendit të punës, zakonisht presin që punëdhënësi i tyre të mbështesë dhe të modelojë një ndarje të fortë punë-jetë.
“Unë jam pak më i vjetër dhe kam prirjen të ndihem sikur ruajtja e ekuilibrit të të gjitha aspekteve të jetës sime është përgjegjësia ime,” thotë ai. “Por, mendoj se gjeneratat e reja kanë të drejtë. Është e mrekullueshme që brezat e rinj vazhdojnë të ndikojnë në lëvizjen pozitive përpara drejt kompanive që mendojnë dhe veprojnë në mënyra më të përgjegjshme dhe të qëndrueshme”.
Ndikimi i teknologjisë
Shpvrndarja e punës në distancë e bëri të pamundura të injorohen çështjet që lidhen me ekuilibrin punë-jetë, por Boyle thotë se ato linja tashmë kishin filluar të mjegulloheshin përpara COVID-19, kryesisht për shkak të teknologjisë. Është një temë për të cilën Boyle ka menduar shumë. TRUCE ofron software që mund të programohet për të kufizuar aksesin në aplikacionet që nuk lidhen me punën kur një pajisje mobile është në pronësinë e kompanisë dhe të heqë aplikacionet e lidhura me punën sapo të mbyllet puna.
“Konsumatorizimi i pajisjeve personale dhe punëtorëve që i sjellin ato në vendin e punës krijoi këtë kryqëzim shumë të fortë midis jetës së punës dhe jetës personale që nuk ka ekzistuar kurrë më parë,” thotë ai.
Pasi të kalohen këto kufij dhe të vendosen pritshmëri të reja, ato shpesh nuk tërhiqen më. “Shumë kohë më parë, ne zhvendosëm kufijtë e teknologjisë midis jetës dhe punës dhe më pas kaluam në pandemi dhe hoqëm barrierat fizike midis jetës dhe punës. Në këtë pikë, e vetmja ndarje që ekziston për shumicën e njerëzve midis jetës së tyre të punës dhe jetës së tyre personale është një çelës që rrokulliset brenda kokës së tyre,” thotë ai. “Teknologjia do të vazhdojë të evoluojë, ajo do të ndërthurë jetën tonë gjithnjë e më shumë.”
Ecja përpara
Udhëheqësit duhet të përpiqen të modelojnë praktika të qëndrueshme në mënyrë që të sigurojnë që punëtorët të marrin pushim dhe të mos ndihen të lidhur me punën e tyre në të gjitha orët e ditës.
Në Janar të vitit 2020, Jung pranoi një pozicion me kohë të plotë me një nga klientët e saj të pavarur, një platformë zhvilluesish, e quajtur Commit, e cila e lejoi atë të punonte nga distanca me kohë të plotë, edhe para fillimit të pandemisë.
“Puna fleksibël dhe besimi i paracaktuar që lidershipi ka tek të gjithë: këta dy elementë ndërtojnë autonominë, ku unë mund të punoj si punoj më mirë, duke e ditur se më besojnë”, thotë ajo.
Testi i parë i madh i besimit erdhi menjëherë pasi Jung filloi në rolin e saj të ri, kur vendosi të kishte një fëmijë. Jung thotë se në pozicionet e saj të mëparshme do të kishte hezituar të merrte një pushim të konsiderueshëm lehonie, por u inkurajua ta bënte këtë nga një prej drejtuesve të kompanisë, i cili vetë kishte marrë një leje të zgjatur të atësisë në fillim të atij viti.
Një përgjegjësi e përbashkët
Vendosja e kufijve të punës dhe jetës nuk është rreptësisht një çështje e politikës së korporatës apo përgjegjësisë personale, por duhet të jetë një angazhim i përbashkët si nga punonjësit ashtu edhe nga punëdhënësit, argumenton Deniece Maston, këshilltare për Menaxhimin e Burimeve Njerëzore.
Nëse organizatat nuk vendosin dhe angazhohen ndaj politikave që sigurojnë që punëtorët të ndihen të sigurtë duke qenë gjatë orarit jo të punës, punonjësit shpesh duhet të vendosin kufijtë e tyre, (që mund të kenë një kosto për reputacionin e tyre), ose të lejojnë punën të prishë kohën e tyre të pushimit. Në vend që të zgjedhin midis dy opsioneve të padëshirueshme, Maston thotë se punonjësit duhet të angazhohen në një dialog të sinqertë me menaxherët e tyre për nevojat dhe përgjegjësitë e tyre personale.
Lexoni: Kompania amerikane kaloi në një javë pune 4-ditore dhe mesa duket kjo përmirësoi produktivitetin
“Kjo kërkon përpjekje të vazhdueshme si nga punonjësi ashtu edhe nga punëdhënësi”, thotë ajo. “Punëdhënësit mund të vendosin politika. ata në fakt mund të udhëheqin me shembull kur krijojnë atë ekuilibër punë-jetë dhe më pas do të jetë ai komunikim i sinqertë dhe i hapur që punonjësit mund t’u japin punëdhënësve të tyre për atë që u nevojitet personalisht për të krijuar ekuilibrin punë-jetë.”
Maston thotë se shumë organizata mburren me politikat e tyre të ekuilibrit mes punës dhe jetës në postimet e punës, por vendosja e politikave që nxisin këtë ndarje—siç është ndalimi i komunikimit pas orarit të punës ose inkurajimi i stafit për të marrë pushim—është efektive vetëm nëse ato ndiqen nga udhëheqësit.
Që nga viti 2015 nxisim shpirtin sipërmarrës, inovacionin dhe rritjen personale duke ndikuar në zhvillimin e një mjedisi motivues dhe pozitiv tek lexuesit tanë. Kjo punë që e bëjmë me shumë dashuri nuk ka të paguar. Ne jemi platforma e vetme e cila promovon modelin pozitiv të sipërmarrjes së lirë. Përmes kësaj platforme mbështesim edukimin gjatë gjithë jetës si mjet për zhvillimin personal dhe profesional të brezave. Kontributi juaj do të na ndihmojë në vazhdimin e këtij misioni në gjithë trevat shqipfolëse.
Mund të kontribuoni KETU. Falemnderit.
