Alina Vandenberghe, bashkëthemeluese dhe CXO e kompanisë së softuerit B2B Chili Piper, përdori aftësitë e saj teknike për të ndihmuar OJQ-të që mbështesin refugjatët që ikin nga Ukraina.
Si një fëmijë i rritur në Rumaninë komuniste, bashkë-themeluesja dhe CXO e Chili Piper Alina Vandenberghe kishte frikë nga pushtimi sovjetik. Kështu, kur forcat ruse sulmuan Ukrainën më 24 shkurt, themeluesja e teknologjisë ndjeu se ankthet e saj u ringjallën, edhe pse ajo tani jeton në New York City me bashkëshortin e saj, Nicolas Vandenberghe. Chili Piper është një kompani softuerësh B2B që ndihmon bizneset të lehtësojnë takimet me klientët. Me punonjësit në Ukrainë, si dhe në Rusi ajo menjëherë ndjeu se duhej të bënte diçka për të ndihmuar.
“Ndihem sikur jam duke u ndjekur nga tigrat, nuk mund të fle mirë. Jam në një milion kanale WhatsApp dhe Telegram, vetëm duke u përpjekur të shoh se si mund të kem më shumë ndikim. Nuk kam të afërm në Ukrainë, por kam punonjës dhe miq. Por jam prekur në një shkallë të tillë sikur të ishte nëna ime. Ka disa trauma në prejardhjen time rumune në çdo moment, Rumania ishte disi e pushtuar nga Rusia, drejtpërdrejt ose tërthorazi, edhe në kohën kur ishte komuniste. Unë kam këtë frikë se do t’i kthehemi shtypjes dhe shpëlarjes së trurit që u ndodhi prindërve dhe gjyshërve të mi. Kur u transferova në SHBA në vitin 2007, pashë se si duket liria dhe nuk dua të kthehem.
Në vjeshtën e vitit 2021, Chili Piper hapi fondacionin tonë bamirës, ”Qytetarët e planetit tonë”, pasi ngriti një raund të madh financimi nga Tiger Global. Ne premtuam 1 milion dollarë për kauzat që janë afër meje dhe zemrave të bashkëthemeluesit tim. Deri më tani, të gjitha përpjekjet tona kanë qenë drejt promovimit të jo-dhunës, është diçka për të cilën ndihem shumë mirë. Edhe në operacionet tona normale në Chili Piper, ne kemi bërë shumë trajnime për të ndaluar mikroagresionet në vendin e punës. Ne e filluam fondacionin me një donacion në tetor për refugjatët afganë.
Kur Rusia pushtoi Ukrainën, ishte forma përfundimtare e dhunës. Fillova të mendoja se si mund të shpërndaheshin paratë për të ndihmuar në ndalimin e dhunës. Tashmë kisha mbledhur para përmes Qytetarëve të Planetit Tonë dhe kuptova se mund të ofroj lehtësim afatshkurtër për OJQ-të lokale, derisa organizata më të mëdha si Kombet e Bashkuara dhe Kryqi i Kuq të mund të mobilizohen.”
Sapo filluam të dërgonim para, kuptova se ishte kaos i plotë. Dikush do të thoshte, “Ne kemi nevojë për pelena këtu”, dhe një personi tjetër do të kishte nevojë për batanije dhe një tjetër kishte nevojë për strehim. Nuk kishte asnjë mënyrë për të parë nëse ato kërkesa u përmbushën apo jo. Më në fund kuptuam se në çdo kufi, vullnetarët po organizonin platformat e tyre të brendshme me OJQ-të në terren për të adresuar nevojat e tyre, por ato platforma ishin mjaft të zhveshura. Do të bëhej dërrmuese shumë shpejt dhe kishte boshllëqe në atë që OJQ-të lokale mund të siguronin që organizatat e tjera mund të ishin në gjendje të plotësonin duke u dërguar atyre para ose furnizime. Unë i kam ndezur lentet e mia teknologjike gjatë gjithë kohës, kështu që doja të shihja nëse ekzistonte një mënyrë sesi mund të mobilizonim OJQ-të në terren dhe të fillonim t’i furnizonim ato. Javën e kaluar, ne lançuam një platformë, Bridge, që lejon OJQ-të të kërkojnë furnizime dhe ndihmon në lidhjen e njerëzve që duan të ndajnë furnizime ose para me ato OJQ në nevojë.
Në ditët e para të luftës, unë gjithashtu fillova të mendoj se si mund t’i ndihmonim punonjësit tanë. Ne kemi tetë në Ukrainë, dhe të gjithë janë ende atje, por gruaja dhe vogëlushja e një punonjësi u larguan me sukses. Fillova të krijoj një Google Doc që ndante informacione rreth llojeve të dokumenteve që u duheshin njerëzve për të ikur, dhe më pas ia dërgova Techfugees, një organizatë e dedikuar për përdorimin e teknologjisë për të ndihmuar refugjatët, me të cilën kemi punuar më parë. Ata ndihmuan në qarkullimin e tij në kanale të ndryshme WhatsApp dhe njerëzit vazhduan ta shtonin atë. U bë ky dokument me 50 faqe që përmban gjithçka që ju duhet të dini se si të migroni. Është aksesuar nga mbi 10,000 ukrainas.
Ka qenë një slitë emocionesh, sidomos kur kam folur me nënat që po ikin. Kjo absolutisht më copëton, por ndihem mjaft mirënjohëse që kemi ndërtuar një kompani që më lejon të ndërmarr veprime. Më kujtohet gjithashtu se pa suksesin ekonomik të kompanisë sime, humbas mundësinë për ta bërë këtë. Kështu që në javët e fundit, unë kam qenë vazhdimisht në mosmarrëveshje për të vepruar në të dyja anët – duke u fokusuar në biznes kundrejt duke u fokusuar në mënyrën se si mund t’i ndihmoj të prekurit nga lufta. Është shumë e ndërlikuar, sepse të gjitha bisedat që mund të kem për biznesin tim, për disa veçori ose gabime në softuer, ndihen kaq të parëndësishme në krahasim me atë që njerëzit po kalojnë tani. Është e vështirë të bësh këto biseda kur e di se njerëzit po ikin nga bombat.
Ne kemi PTO të pakufizuar dhe u thashë punonjësve tanë ukrainas se nuk kanë nevojë të punojnë. Unë nuk mendoj se ata as mund të kenë mundësi të mendojnë për punën. Herë pas here kam kërkuar ndihmë për përkthimin për Fondacionin. Ne kemi qenë shumë me fat sepse kemi më shumë se 200 punonjës në të gjithë botën, kështu që kompania nuk ka pasur shumë ndërprerje. Do të ishte ndryshe nëse i gjithë ekipi ynë inxhinierik do të ishte në Ukrainë.
Lexoni: Si do të zhvillohet inteligjenca artificiale në 2022-shin?
Përpara se të fillonte pushtimi, morëm punonjësit tanë ukrainas dhe gjashtë punonjësit tanë rusë në një telefonatë në Zoom. Ne thamë, “Shiko – kjo po ndodh. Vendet tuaja mund të jenë në luftë dhe ju mund të thirreni për të vrarë njëri-tjetrin.” Ne bëmë një foto nga ekrani i Zoom dhe e vendosëm në faqen tonë të internetit të Fondacionit dhe thamë, ne jemi një kompani teknologjike që jemi këtu për paqe dhe i kërkuam kompanive të tjera të teknologjisë të ndajnë të njëjtin mesazh. Por nuk mjafton që ky mesazh të vijë vetëm nga kompanitë e teknologjisë.
Ne po shpërndajmë më shumë para dhe po marrim donacione në faqen tonë të internetit. Ne kemi mbledhur mbi 200,000 dollarë dhe synojmë të mbledhim të paktën 1 milion dollarë. Edhe punonjësit tanë po e përhapin fjalën. Është e mahnitshme të shohësh se çfarë bën ndryshimin, edhe nëse është një akt i vogël.
Që nga viti 2015 nxisim shpirtin sipërmarrës, inovacionin dhe rritjen personale duke ndikuar në zhvillimin e një mjedisi motivues dhe pozitiv tek lexuesit tanë. Kjo punë që e bëjmë me shumë dashuri nuk ka të paguar. Ne jemi platforma e vetme e cila promovon modelin pozitiv të sipërmarrjes së lirë. Përmes kësaj platforme mbështesim edukimin gjatë gjithë jetës si mjet për zhvillimin personal dhe profesional të brezave. Kontributi juaj do të na ndihmojë në vazhdimin e këtij misioni në gjithë trevat shqipfolëse.
Mund të kontribuoni KETU. Falemnderit.
