Gjithmonë kam qenë i intimiduar nga fakti që më pëlqen të punoj kafeve, plazheve apo diku jashtë zyre. Çfarë do mendojnë njerëzit, në qoftë se do të shikonin në orar pune? Do mendonin që e harxhon kohën kot. Një takim në kafe do quhej, “ça jemi ne shqiptarët, vetëm kafeve”.
Se di se çfarë do thoshin për Ernest Hemingway, që ka kafene të preferuar në çdo vend që ka shkelur. Bashkë me të dhe Kadare e shumë të tjerë. Gjithmonë kam pyetur veten nga vjen kjo dëshirë dhe shpjegimin më të mirë e kam gjetur rastësisht në librin “Quite” të Susan Cain, ku shpjegon arsyen e saj, se përse atë libër e kishte shkruar nëpër kafene kudo në botë. Njerëzit janë qenie sociale dhe kanë nevojë të jenë mes njerëzish. Edhe pse nuk njeh asnjë në atë bar ku je duke shkruar, thjesht ideja që rrethohesh nga njerëz me ëndrra, ambicie, qëllime, mjafton për të ndjerë një lloj lidhje, për t’u ndjerë gjallë.
2013 duke punuar në Drimadhes për një projekt Austriak
Disa mund të thonë që kjo lidhet me punë krijuese, me artin. Po a nuk është çdo krijim një lloj arti në vetvete? Qoftë kur flitet për teknologjinë, arkitekturën, matematikën, fotografinë e me radhë. Kur shkova për herë të parë në San Francisco, u ndjeva si në shtëpi. Kudo shikoje njerëz bareve me laptop duke punuar. Në Londër sa del dielli njerëzit dergjen rrugëve për të kapur një cep. Kompanitë më të mëdha në botë si Google, Facebook e me radhë, krenohen për faktin se ambientet e tyre të punës nuk duken si zyra. Dhe gjejeni çfarë duken, si bare, restorante, parqe.
Gjatë universitetit, kisha tavolinën time në një bar afër Ekonomikut, El-Paso. Duke patur mik dhe shok klase pronarin, Sajen, kisha luksin të kisha një tavolinë për vete ku studioja. Kur fillova karrierën e konsulentit, më pëlqeu që gjeta një kompani me të njëjtën filozofi. Pak rëndësi kishte nga ku punoje, për aq kohë sa ke rezultate. E gjeta veten, kur nuk duhet të isha tek ndonjë klient (në Pragë, Milano, Vjene apo gjetkë), e shpenzoja kohën duke punuar nga Drimadhes, Dhërmi, Ulqin. Mjafton të kisha një laptop, internet dhe karikues me vete.
Këtë ndjenjë lirie e kam kultivuar edhe mes njerëzve me të cilët kam zgjedhur të punoj. Përveç rasteve që kërkohet të jemi në zyrë apo një takim zyrtar, pak rëndësi ka nga ku punon. Në këtë mënyrë nga Tirana sot dorëzohen projekte në Singapor, Zvicër, Luxemburg, Kaliforni etj.
A nuk janë garazhe, bare, apo konvikte universitetesh vendet nga ku sot dalin me tepër kompani miliardash? Ndaj më tepër se ku e kalojmë kohën, është mirë të mendojmë se si t’a shpenzojmë atë. Nuk ka asgjë të keqe me dëshirën dhe kulturën tonë të kafesë, madje duhet përqafuar dhe kthyer në avantazh. Kush e ka thënë që puna dhe qejfi duhet të jenë gjëra të ndara.
Për t’a mbyllur, kush është për një drink tek Pepper në 22 Gusht dhe flasim për jetën, teknologjinë, artin, datat dhe çfarë mund të bëjmë për t’a kthyer kohën tonë në vlerë.
Që nga viti 2015 nxisim shpirtin sipërmarrës, inovacionin dhe rritjen personale duke ndikuar në zhvillimin e një mjedisi motivues dhe pozitiv tek lexuesit tanë. Kjo punë që e bëjmë me shumë dashuri nuk ka të paguar. Ne jemi platforma e vetme e cila promovon modelin pozitiv të sipërmarrjes së lirë. Përmes kësaj platforme mbështesim edukimin gjatë gjithë jetës si mjet për zhvillimin personal dhe profesional të brezave. Kontributi juaj do të na ndihmojë në vazhdimin e këtij misioni në gjithë trevat shqipfolëse.
Mund të kontribuoni KETU. Falemnderit.
