Një vend pa shkencë është një i sëmurë pa mendje, – jeton, ushqehet, lëviz, flet, grindet, kërcen, këndon, bën plazh, përdor edhe FB apo twitter por nuk ka vizion, maturi, integritet, ndërgjegje, moral qytetar dhe as aftësi të dallojë vlerën nga antivlera. Produkti? Jeton por mbahet nga ilaçet dhe kujdesi i të tjerëve. A nuk është kështu shoqëria e shteti shqiptar?
Të flasësh për shkencën në një mjedis ku një e pesta mbajnë diplomat e universiteteve të mbyllura për fiktivitetin e tyre, apo ku temë kryesore politike mbetet përfshirja e madhe e personave të inkriminuar në vendimmarrje politike dhe ekzekutive, është si të krahasosh Naim Frashërin me turmat sharëse anonime që luajnë rolin e piranjave në komentet e tyre në blogjet tona mediatike e sociale.