Në shkurt, Brad Wenstrup, kryesuesi republikan i nënkomitetit të zgjedhur për pandeminë e koronavirusit, në Dhomën e Përfaqësuesve të ShBA-së, i kritikoi implikimet e propozuara për financim të traktatit nga ShBA-ja, si dhe ftesën e tij për kompanitë që të kenë parasysh ndarjen e informacionit për patentat. Marrëveshja nuk duhet “të shkel sovranitetin ndërkombëtar ose të cenojë të drejtat e popullit amerikan ose pronën intelektuale të Shteteve të Bashkuara”, tha ai. Kritikat e tilla tashmë kanë e formësuar traktatin. E ka një klauzolë të veçantë që rendit kompetencat që nuk do t’ia japë OBSh-së, të tillat si “të ndalojë ose pranojë udhëtarët, të përcaktojë mandate vaksinimi ose masa terapeutike ose diagnostike, ose të zbatojë izolimet”. Përfshirja e një gjuhe të tillë tregon se shtetet anëtare janë “me të vërtetë të shqetësuara” për dezinformimin dhe keqinformimin në lidhje me ndikimin e traktatit, thotë Tedrosi nga OBSh-ja. “Nuk do të cenohet sovraniteti i shteteve”. Por, me gjithë intensitetin e argumenteve mbi arritjen e traktatit, vetë negociatat deri tash kanë qenë shterpe dhe të gjata. Drafti i tekstit shfaqet në ekran dhe më pas shënohet me kllapa, ose formulime alternative të sugjeruara, aty ku shtetet duan t’i bëjnë ndryshimet. “Bëhet shumë i vështirë për t’u lexuar”, thotë një pjesëmarrës, i cili kërkon të mos i përmendet emri për shkak të ndjeshmërisë së bisedimeve. “Por, kjo është mënyra se si duhet të vendosni, ndaj është transparente për të gjitha delegacionet”. Një numër i madh i mosmarrëveshjeve ka qenë mbi zbulimin dhe shkëmbimin e informacionit rreth patogjenëve të rinj. Grupi i Paanësisë, i përbërë nga vendet aziatike, afrikane dhe të Amerikës Latine, po kërkon rregulla më strikte. Kjo do të përfshijë kompanitë farmaceutike të cilat do të ndihmojnë në financimin e monitorimit të patogjenëve të rinj, gjë që do të përshpejtonte përpjekjet për zhvillimin e vaksinave. Informacioni gjenetik do të përhapej përmes një mekanizmi të njohur si Qasja ndaj Patogjenit dhe Sistemi për Shpërndarje dhe Përfitime (PABS).
Por, propozimi ka hasur në kundërshtime nga industria farmaceutike. “Në negociata, në mënyrë implicite ekziston kërcënimi se nëse nuk paguani, ata nuk do ta ndajnë informacionin”, thotë Thomas Cueni, kreu në largim i grupit global të industrisë – i Federatës Ndërkombëtare të Prodhuesve dhe Shoqatave Farmaceutike. “Kjo do të ishte si ta qëlloje veten në këmbë. Është i ndaluar fitimi i parave nga qasja ndaj patogjenëve”. Kompanitë farmaceutike janë të gatshme të ndihmojnë në përmirësimin e aspekteve të gatishmërisë ndaj pandemisë, shton Cueni. Do të nënshkruajnë për “angazhimet detyruese për ndarjen” e vaksinave, antiviralëve dhe barnave të tjera për organizatat e tilla si OBSh-ja, Aleanca Gavi e Vaksinave dhe UNICEF-i – fondi i OKB-së për fëmijët. Këto angazhime mund të përfshijnë donacionet dhe “çmimet e niveleve të bazuara në kapital” – marrëveshja për të ofruar çmime më të ulëta për vaksinat ose trajtime të tjera për vendet me të ardhura të ulëta. Por, industria farmaceutike dëshiron të shmang heqjen dorë nga të drejtat e pronësisë intelektuale për vaksinat, pasi të drejtat ekskluzive për barnat janë themeli i modelit të tyre të biznesit. Në vend të kësaj, propozon ruajtjen e bashkëpunimit vullnetar. Kjo do të përfshinte shkëmbimin e informacionit midis kompanive që zbulojnë vaksina, si dhe prodhuesve të mëdhenj të ilaçeve gjenerikë që mund t’i prodhojnë ato në masë – siç është Instituti i Serumit i Indisë. Premtimet për të zgjeruar objektet e prodhimit të vaksinave, përtej qendrave tradicionale si ShBA-ja, Evropa dhe India, deri tash kanë dhënë rezultate modeste. Vitin e kaluar, OBSh-ja dhe Koreja e Jugut nënshkruan marrëveshje për ta bërë shtetin e Azisë Lindore një qendër globale të trajnimit, për të ndihmuar vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme që të prodhojnë vaksina dhe ilaçe të tjera.
Në dhjetor, BioNTech, kompania gjermane që zhvilloi masën novatore të vaksinës mRNA Covid, të prodhuar nga Pfizer-i, tha se planifikon të fillojë prodhimin në një strukturë prodhimi të mRNA-së – në Ruandë, deri në vitin 2025 – në vlerë prej 150 milionë dollarëve [138 milionë euro]. Objekti përbëhet nga ajo që quhet BioNTainers – laboratorët e krijuar nga kontejnerët modularë të transportit. Në Afrikën e Jugut, kompania bioteknike Afrigen Biologics and Vaccines, pasi të licencohet do të jetë në gjendje të prodhojë rreth 50 milionë doza në vit të mRNA-së – në rast të një pandemie të re, thotë drejtoresha menaxhuese Petro Terblanche. Derisa kontinenti afrikan qëndron “shumë më mirë” sesa dy ose tri vjet më parë, kapaciteti është ende i vogël në krahasim me popullsinë e prej më shumë se 1.4 miliard, shton ajo. Mbeten të theksuara vështirësitë teknike, si siguria që vaksinat mRNA mund të mbahen në frigorifer gjatë prodhimit, shpërndarjes dhe ruajtjes. “Sfida më e madhe për këtë program është investimi”, shton Terblanche. Është e vështirë të dihet përgjigja ndaj pyetjes se sa para shpenzohen në të vërtetë për përmirësimin e gatishmërisë ndaj pandemisë. Banka Botërore, me ndihmën e OBSh-së ka krijuar një Fond Pandemik për të ndihmuar vendet me të ardhura të ulëta dhe të mesme që të përmirësojnë gatishmërinë dhe reagimin e tyre. Banka tha në shkurt se kishte mbledhur më shumë se dy miliardë dollarë të kapitalit fillestar nga 27 kontribuues.
Pandemia e covid tregoi se, në realitet, shpeshherë nuk u pasqyruan angazhimet retorike për të ndarë furnizimet, pasi vendet e pasura ua jepnin përparësinë qytetarëve të vetë. “Nëse ka diçka që kemi mësuar nga pandemia e covid-19, është se qëllimet e mira nuk priren të përkthehen në të njëjtat veprime – në rastet e urgjencës”, thotë në cilësinë personale, Ebere Okereke – shefi ekzekutiv i Fondacionit joqeveritar të Shëndetit Publik të Afrikës dhe specialist i sigurisë shëndetësore globale. Mosmarrëveshja e burimeve është pjesë e shumë dallimeve gjeopolitike që duhet kapërcyer, ose të paktën të menaxhohen për të pasur sukses traktati i pandemisë dhe përpjekjet më të gjera për gatishmëri.
Të paktën 114 vende ose kanë ose po zhvillojnë një agjenci kombëtare të shëndetit publik, thotë OBSh-ja, megjithëse 80 vende ende nuk e kanë ndonjë përgatitje të tillë. Si udhëheqës i qendrës së re të OBSh-së për Inteligjencën Pandemike dhe Epidemike, me qendër në Berlin, puna kryesore e Ihekweazuit tani përfshin përmirësimin e mbledhjes dhe ndarjes ndërkombëtare të të dhënave. Edhe vendet aleate luftuan politikisht për shkëmbimin e informacionit gjatë pandemisë, thotë ai, ndërsa disa kombe të ndara vuajtën nga komunikimet e dobëta brenda kufijve të vet. Qendra përmban një grup të iniciativave që synojnë përmirësimin e shkëmbimit të informacionit të rëndësishëm për pandeminë – si demografia, shpërndarja, lëvizshmëria dhe shëndeti i përgjithshëm i popullatës. Njëra, e quajtur Inteligjenca Epidemike nga Burimet e Hapura, tani përdoret nga rreth 70 vende. I dyti është rrjeti ndërkombëtar i mbikëqyrjes së patogjenëve, për të mbledhur, renditur dhe analizuar kërcënimet në zhvillim. Pavarësisht të gjitha këtyre zhvillimeve, Ihekweazu beson se përpjekjet për të përmirësuar gatishmërinë ndaj pandemisë, ende po pengohen nga plagët e krizës së mëparshme. “Kishit qasje universale në informacion, por jo qasje në vaksina,”, thotë ai, duke kujtuar “zemërimin e opinionit publik” me të cilin u përball në CDC-në e Nigerisë. “Kjo, mendoj, është në qendër të mungesës të besimit – dhe në qendër të diskutimeve të vështira që po ndodhin”. Është ende larg realizimit, vizioni i mbështetësve të traktatit pandemik, për përpjekjen e synuar për barazi dhe harmoni për të luftuar krizën e ardhshme globale shëndetësore. Negociatat përfundimtare do të jenë provë nëse vendet mund të lënë mënjanë grindjet dhe në disa raste zgjerimin e ndarjeve. Edhe nëse disa nga dispozitat e traktatit reduktohen, shpresa është se përpjekja megjithatë do të çojë në përmirësime të rëndësishme të reagimit të mëparshëm pandemik. Tedrosi i OBSh-së thotë se, të paktën, anëtarët mund të pajtohen për një tekst “të nivelit të lartë” për marrëveshjen, edhe nëse disa detaje duhet të zgjidhen më vonë. Është e qartë se gatishmëria ndaj pandemisë dhe siguria shëndetësore tashmë janë “shumë të dukshme për zyrtarët e lartë dhe qeveritë në të gjithë botën”, thotë Hatcheti nga CEPI Ai i pranon shqetësimet për atmosferën politike globale, por pohon se është në interesin e të gjithëve që të përgatiten më mirë për fatkeqësinë e ardhshme të pashmangshme shëndetësore globale. “Është veçanërisht e rëndësishme që vendet të punojnë së bashku dhe të punojnë nëpër sektorë”, thotë Hatchet. “Ka ende mundësi për bashkëpunim dhe kooperim – edhe në një botë të fragmentuar.