Shërbimet e mesazheve po ofrojnë më shumë privatësi

Whatsapp, të cilin 2 miliard njerëz në botë e përdorin për të dërguar rreth 100 miliardë mesazhe në ditë, shfaqet rrallë në lajme. Kur ndodh, historitë kryesisht kanë të bëjnë me faktin nëse, në mënyrë që të rritet konkurrenca, ajo duhet të dalë nga shoqëria mëmë, Facebook – një kompani që rrallë del nga lajmet.

Dallimi në dukje është thelbësor për bizneset e përfshira. Një firmë e medieve sociale si Facebook ekziston për të vënë re gjërat, sepse modeli i saj i biznesit bazohet në shitjen e vëmendjes ndaj reklamuesve. Çfarë dhe kush fiton vëmendje dhe çfarë mund të bëhet për ta mbajtur atë nga njerëz dhe ide të veçanta, janë çështje të diskutueshme. Shërbimet e mesazheve si WhatsApp në pjesën më të madhe thjesht lejojnë njerëzit të qëndrojnë në kontakt me familjet e tyre dhe të bisedojnë me grupe miqsh dhe bashkëpunëtorësh. Në shumë vende, ata gjithnjë e më shumë ofrojnë mënyra për të hyrë në kontakt me bizneset, gjithashtu. Janë të përdorimit praktik në një mënyrë që mediet sociale nuk janë në përgjithësi. Por për shkak se ato nuk janë publike, provokojnë shumë më pak zemërim dhe polemikë, dhe shumë më pak argumente mbi rregullimin.

Kjo mund të ketë filluar të ndryshojë në 6 Janar, për dy arsye. Njëra ishte që Facebook njoftoi një rishikim të kushteve të shërbimit të WhatsApp që shumë menduan se të dhënat e tyre personale do të përdoren për një gamë më të gjerë qëllimesh. Rezultati ishte një nxitim për të shkarkuar Telegram dhe Signal, dy aplikacione me baza shumë më të vogla të përdoruesve – rreth 500 milion për Telegram, shumë më pak për Signal – të cilat tregtojnë vetveten me premtime të privatësisë së shtuar. Mes 6 dhe 19 janarit Signal u shkarkua 45 milion herë dhe Telegram 36m, sipas Sensor Tower, një ofrues i të dhënave. Pavel Durov, shefi i Telegramit, e quajti atë “migrimi më i madh dixhital në historinë njerëzore”.

Ngjarja tjetër precipituese e 6 janarit ishte kryengritja në Capitol, në Shtetet e Bashkuara. Në vazhdën e saj Apple hoqi Parler, një klon në Twitter në të cilin njerëzit shprehnin ndjenja të tilla si “ne duhet të fillojmë të vrasim sistematikisht # liderët liberalë”. Si rezultat grupe si Djemtë krenarë, “shovinistët perëndimorë” me një shije pro dhunë, u dyndën në Telegram.

Llojet e gjërave që ishin thënë në Parler menjëherë filluan të rishfaqen në disa prej kanaleve publike të Telegramit. Telegrami hoqi disa nga kanalet publike në fjalë. Por kjo nuk do të ketë heshtur një bisedë të tillë. Sipas Aleksandra Urman të Universitetit të Bernës, e cila studion përdorimin politik të medieve në internet, kanalet publike përdoren për të tërhequr anëtarë të rinj në grupe private ku bisedat mund të çojnë në veprim. Dhe Telegrami në përgjithësi refuzon të zbulojë se çfarë ndodh në kanalet e tij private. Para inaugurimit të Joe Biden kishte shqetësim se këto kanale do të përdoren për të planifikuar sulme të dhunshme. Në këtë rast, fatmirësisht, sulme të tilla nuk ndodhën, por rreziqet mbeten.

Rritja e përdorimit të Telegram dhe Signal mund të forcojë shqetësime të tilla. Por shërbimet e mesazheve gjithashtu kanë një efekt të dobishëm shumë më të gjerë dhe të ekuilibruar në jetën në internet. Mediet sociale ofrojnë një “sferë publike” globale dhe të egër në të cilën ajo që është më e keqe shpesh përhapet më shpejt. Në botët private të aplikacioneve të mesazheve është provuar e mundur të rindërtohen disa nga nivelet që lejojnë lumin e ligjërimit njerëzor të rrjedhë shëndetshëm.

Bisedat të cilat shkaktojnë polemika në publik mund të kryhen privatisht me më shumë nuancë dhe pa kontroll. Mund të bëhet një dallim midis performancës dhe komunikimit. Në “Paraqitja e vetvetes në jetën e përditshme” Erving Goffman, një sociolog i shekullit të 20-të, bëri dallimin midis sjelljes “në fazën e përparme”, e cila vërehet nga të gjithë dhe të gjithë, dhe jetës së provës dhe përgatitjes “në prapavijë” kompani e të tjerëve që janë pjesë e të njëjtit projekt. “Për psikologji të shëndetshme na duhet faza e prapme dhe e përparme”, thotë Carissa Véliz nga Universiteti i Oksfordit. “[Online] ne kemi qenë duke e shtyrë skenën gjithnjë e më shumë në harresë. Pasja e më shumë mesazheve private rikthen fazën e pasme. ”

Vë bast se ti habitesh se si  të njihja

Shërbimet e mesazheve ndryshojnë nga mediet sociale si Facebook, Twitter, Instagram dhe pjesa tjetër në dy mënyra themelore. Njëra është adresueshmëria. Kur përdoruesit postojnë në Facebook, softueri i kompanisë vendos se cili nga “miqtë” e tyre do ta shohë postimin automatikisht (të tjerët do ta gjejnë atë vetëm duke parë). Nëse postimi provohet i popullarizuar, softueri do ta shpërndajë atë më tej. Kur një përdorues dërgon një mesazh në WhatsApp, ai mesazh shkon vetëm tek personi ose grupi që ata kanë caktuar. Në aplikacionet e mesazheve, njerëzit e dinë se me kë po flasin.

Ndryshimi tjetër është ai i modeleve të biznesit. Firmat e medieve sociale duhet të dinë se çfarë thonë përdoruesit, duke vizituar dhe pëlqyer në mënyrë që të ofrojnë shërbimet që u shesin reklamuesve. Dhe për të maksimizuar shitjet, ata kanë nevojë për algoritme që do t’u ofrojnë përdoruesve më shumë gjëra që do t’ju pëlqejnë, ose të paktën të angazhohen që  të krijojnë gjëra që të bëhen virale. Shërbimet e mesazheve nuk kanë asnjë arsye për të lexuar mbi shpatullat e përdoruesve të tyre, dhe në disa raste nuk kanë aftësinë për ta bërë këtë edhe nëse ata dëshirojnë. Disa kanë vepruar qëllimisht për të shtypur viralitetin duke kufizuar lehtësinë me të cilën gjërat mund të përcillen.

Është e qartë se njerëzit duan atë që ofrojnë shërbimet, mbase më shumë sesa dëshirojnë mediet sociale. Në vitin 2019 Mark Zuckerberg, shefi i Facebook, vuri në dukje se “mesazhet private, historitë e përkohshme dhe grupet e vogla janë fushat me rritjen më të madhe në komunikim në internet “. Numri i njerëzve në Europë që përdorin Facebook çdo ditë (305 milion) nuk është rritur që nga fundi i vitit 2019, sipas regjistrimeve tremujore të kompanisë dhe në tremujorin e tretë të vitit 2020, për herë të parë, numri i përdoruesve të përditshëm në Amerikën Veriore ra – një zhvillim i jashtëzakonshëm në mes të një pandemie. Globalisht, sipas Sensor Tower, koha e kaluar duke përdorur pesë aplikacionet më të shkarkuara të medieve sociale ra me 5% në vitin 2020; koha e kaluar në aplikacionet e mesazheve u rrit 2.3%.

Përvoja, veçanërisht në Azi, tregon se shërbimet e mesazheve mund të shërbejnë si një platformë për shumë gjëra të tjera. Në Kinë WeChat përdoret për gjithçka, nga gjurmimi i kontakteve COVID-19 deri te bërja e investimeve; e njëjta gjë është e vërtetë për KakaoTalk në Korenë e Jugut. Në Japoni dhe Tajvan një shërbim i quajtur Line, i ndërtuar rreth mesazheve që shkëmbehen mes individëve dhe në grupe deri në 500, mund të përdoret për të lexuar lajme, për të parë video dhe për të thirrur taksi. Kompanitë fitojnë para duke përdorur bizneset, duke shitur disa nga lojërat e tyre në internet dhe, veçanërisht në rastin e Line, nga një treg me “njoftime” që lejojnë që mesazhet të zbukurohen me tregues të çdo emocioni të imagjinueshëm.

Signal dhe Telegram, nga ana e tyre, nuk kanë plane të dukshme për të bërë para; ata kërkojnë të sigurojnë hapësirë ​​për fjalimin privat si një e mirë më vete. Signal është një organizatë jofitimprurëse kaliforniane e mbështetur nga një grant nga Brian Acton, themeluesi i WhatsApp, i cili bëri 6.5 miliardë dollarë nga shitja e aplikacionit në Facebook, si dhe nga donatorë të tjerë. Shërbimi përdor kriptimin “nga fundi në fund” gjë që e bën të pamundur për kompaninë të shohë përmbajtjen e mesazheve të përdoruesve. WhatsApp licencon dhe përdor të njëjtën teknologji. Por Signal shkon më tej në mbrojtjen e saj të privatësisë duke mbajtur minimumin absolut të të dhënave për përdoruesit e tij. Në 2016 Signal u thirr nga një juri e madhe për informacion mbi dy nga përdoruesit e saj. E vetmja gjë që mund të ofronte ishte data dhe koha kur ishte krijuar një llogari e lidhur me një numër specifik telefoni dhe data dhe koha kur ajo ishte përdorur së fundmi.

Moxie Marlinspike, themeluesi pseudonim i Signal, ka thënë se ai e krijoi atë sepse ai dëshironte një mënyrë për të biseduar me miqtë të cilët lëviznin me trena dhe uleshin në shtëpitë e braktisura pa frikë se i gjrumonte dikush. Por ai gjithashtu beson se privatësia është thelbësore për përparimin shoqëror: duhet të ketë hapësira në të cilat ligjet mund të prishen që shoqëria të mos shkojë kurrë përtej atyre të këqijave.

Telegrami nuk përdor kriptim nga fundi në fund. Rezistenca e saj ndaj përgjimit nuk qëndron në matematikë, por në figurën globale të z. Durov, një miliarder i lindur në Rusi, i cili financon kompaninë me pasurinë e tij. Ka mënyra që kompania të lexojë mesazhet që qëndrojnë të koduara në serverat e saj në Dubai. Por Z. Durov nuk pranon të bashkëpunojë me të gjitha kërkesat për informacion ose censurë nga Rusia dhe me shumicën e atyre që bëhen nga të gjithë të tjerët. Kur Apple i kërkoi Telegramit të ndalonte përdoruesit e saj të zbulonin informacionin personal të oficerëve specifik të policisë Bjelloruse që thuhej se ishin duke rrahur protestuesit, sipas Dr Urman, përgjigjja e Z. Durov ishte thjesht për të ndaluar përdoruesit e iPhone që të kishin mundësi të hynin në atë informacion.

Fakti që kompanitë e mesazheve nuk dinë se çfarë ndodh mes përdoruesve të tyre ka efekte të shkëlqyera. Jonathan Zittrain, një profesor i drejtësisë në Universitetin e Harvardit, thotë se më e madhja është shkalla e kontrollit të komunitetit që bën të mundur dhe të domosdoshëm për komunitetet në internet. Në mediat sociale si Twitter dhe Facebook ligjërimi në fund të fundit drejtohet nga nikoqiri i korporatës ose nga agjentët dhe autoritetet e shtetit në të cilin ai mikpritës është i vendosur. Në hapësirat private të mesazheve anëtarët luajnë vetë rolin qeverisës. Z. Zittrain thotë se kjo “mund të çojë në komunitete më të qëndrueshme, pa bërë thirrje për kushte të gjera të shërbimit nga ofruesit e infrastrukturës”. Me fjalë të tjera, hapësirat private në internet janë të mira sepse lejojnë individët që i përdorin ato të veprojnë me një liri më të madhe dhe një ndjenjë më të fortë të shoqërisë.

Dr Urman thotë se në dy vitet e fundit ka parë të folurit radikal duke u zhdukur nga interneti publik. Është e arsyeshme të supozojmë se tani zhvillohet privatisht. Alex Stamos i Universitetit të Stanfordit, i cili dikur ishte zyrtari kryesor i sigurisë në Facebook, thotë se ka rrezik që vendet ose shtetet që nuk janë të sigurta,  do të përdorin internetin për të trafikuar imazhe të abuzimit seksual të fëmijëve dhe të përgatisin sulme terroriste. Ai gjithashtu thotë se është i sigurt se agjentët e zbatimit të ligjit tashmë po punojnë për tu infiltruar në grupe të tilla, megjithëse ende nuk është në dijeni të ndonjë goditjeje të madhe që kanë përfshirë aktivitete në Signal ose Telegram.

Provat e qarta të një krimi të rëndë në një demokraci të fuqishme siç është Amerika i planifikuar në Telegram mund të vërë në provë kurajon e Z. Durov më shumë sesa t’i thotë jo Kremlinit. Por nëse Telegrami komprometohej, Signal dhe pasuesit e tij do të vazhdonin, ashtu si edhe WhatsApp i koduar pothuajse në mënyrë të barabartë. Të gjithë duan një privatësi dhe disa njerëz e duan shumë; njerëzit gjithashtu pëlqejnë hapësira të cilat mund t’i drejtojnë vetë dhe ku nuk do të bombardohen me reklama ose mendime të të tjerëve. Shërbimet e mesazheve u japin atyre këto gjëra, dhe shumë do të dëshirojnë t’i mbajnë, çfarëdo që të ndodhë.

The Economist