Në Londër po zhvillohet një dramë e përmasave historike. Vendimi për të dalë nga Bashkimi Europian me referendumin e 23 qershorit 2016, ka aktivizuar një rrjet ngjarjesh që askush nuk është në gjendje t’i kontrollojë. Në këto zhvillime kanë pasur rol të rëndësishëm lojtarë të fortë si Nigel Farage, duke përfshirë gati 52% të zgjedhësve që Brexit do ta çonte vendin drejt një të ardhme të ndritshme. Gjithsesi, pas kësaj drame, qëndron dështimi i një grupi të tërë drejtuesish. Drejtues që kanë bërë gabime të ndryshme dhe në veçanti dy.
E para është nënvlerësimi i ndërvarësisë ekonomike Mbretëri e Bashkuar-Europë. Në vitin 2017, kur u aktivizua artikulli 50 për largimin nga BE, 44% e të gjitha eksporteve britanike shkonin drejt BE-së dhe 53% e importeve britanike vinin nga vendet e BE-së.
Në këtë periudhë as 3% e eksorteve nuk mori rrugën për Australi dhe Kanada (dy vendet kryesore të Commonwealth). Drejt vendit me “marrëdhënie speciale”-SHBA, shkoi vetëm 11% e eksporteve.
Tregu i përbashkët ka krijuar një hapësirë shumë të integruar që ka mbështetur rritjen britanike.
Nga 1973 (vit i Integrimit të Mbretërisë së Bashkuar) deri në 2015 (një vit para referendumit), PBB e këtij vendi për frymë u rrit më shpejt (102%) krahasuar me Gjermaninë (99%), SHBA (97%) dhe Francë (74%). Megjithatë në Britani, u lejua për vite të tëra të zhvillohej një fushatë denigruese ndaj BE-së.
Sot pa një marrëveshje me BE, Britania duhet të presë shumë vite për të arritur në gjendjen ekonomike të 2015-ës. Një rezultat që drejtuesit në BE duhet ta zbusin.
Ka qenë mungesa e integrimit politik (edhe për shkak të rezistencës së fortë britanike) që e ka ngarkuar tregun e përbashkët në misionin integrues. Katër liritë ligjore të tregut të përbashkët (liria e qarkullimit të të mirave, shërbimeve, kapitalit dhe personave) nuk interpretohen me të njëjtën rreptësi të parimeve kushtetuese.
Gabimi i dytë qëndron në mbivlerësimin e aftësisë vendimmarrëse të popullit. Brexit është rezultat i një mendimi të papërpunuar nga drejtuesit politikë si (David Cameron) për ta zgjidhur problemin me një referendum popullor. Problemet e vështira nuk mund të kenë përgjigje të thjeshta, shkruan Il Sole 24 ore, duke u bazuar në zgjedhje “po ose jo” (siç mund të ishte referendumi). Sfida cilësohet të shkojë përtej dëshirës së mirë të qytetarëve britanikë.
Ndaj cilësohet i papërshtatshëm edhe kalimi në një referendum të dytë. Referendumi është instrument thelbësor i pjesmarrjes popullore, por detyra është ajo e integrimit dhe jo zëvendësimit të përfaqësisë politike. U përket përfaqësuesve politikë të marrin vendime, duke marrë përsipër përgjegjësitë para zgjedhësve.
Më pak fjalë, në Lodër po zhvillohet një dramë që flet për dështimin e një klase drejtuese. Dramë që flet edhe për shumë vende të tjera. Populli nuk mund të marrë vendin e përfaqësuesve. Kjo nënkupton që edhe drejtuesit europianë duhet të rimendojnë projektin e integrimit, duke ndarë përspektivën ekonomike nga ajo politike. E para duhet të përfshijë të gjitha vendet europiane, e dyta duhet t’u lejojë vetëm një grupi të tyre të shkojnë drejt ngë bashkimi gjithnjë e më të ngushtë.
Që nga viti 2015 nxisim shpirtin sipërmarrës, inovacionin dhe rritjen personale duke ndikuar në zhvillimin e një mjedisi motivues dhe pozitiv tek lexuesit tanë. Kjo punë që e bëjmë me shumë dashuri nuk ka të paguar. Ne jemi platforma e vetme e cila promovon modelin pozitiv të sipërmarrjes së lirë. Përmes kësaj platforme mbështesim edukimin gjatë gjithë jetës si mjet për zhvillimin personal dhe profesional të brezave. Kontributi juaj do të na ndihmojë në vazhdimin e këtij misioni në gjithë trevat shqipfolëse.
Mund të kontribuoni KETU. Falemnderit.
