Panettone, historia e brandit italian

Shkruar nga Albana Laknori

Jemi në kohë festash, ndaj ju ftojmë të mësojmë diçka nga historia e ëmbëlsirës tipike italiane “Panettone” Në Krishtlindje, ëmbëlsira që fëmijët milaneze prisnin të gjenin së bashku me disa dhurata te tjera, ishte panetone. Një legjendë tregon ajo se lindi pas një aksidenti në oborrin e Ludovico il Moro në shekullin e pesëmbëdhjetë. Ëmbëlsirën që do të prezantohej në festën e Krishtlindjeve të organizuar nga Duka, u dogj në furrë dhe, duke mos pasur tjetër alternativë, pastiçeri pranoi propozimin e një djaloshi të çuditshëm, Toni, për të sjellë në tryezë një bukë të përzier me vezë. gjalpë, fruta të ëmbëlsuar dhe rrush të thatë.. Duka dhe të ftuarit e vlerësuan këtë ëmbëlsirë dhe kur u pyetën se si quhej pastiçeri, është “pan del Toni”. Një emër që me kalimin e kohës do të bëhej panettone.

Por, ka shumë të ngjarë që panetone nuk ishte gjë tjetër veçse bukë e bërë vetë, së cilës i janë shtuar disa përbërës për festat e fund vitit për ta ëmbëlsuar. Por edhe sikur të përfaqësonte diçka të veçantë në krahasim me dietën e përditshme, së cilës i shtoheshin edhe konotacione të shenjta si kryqi që kryefamiljari e gjurmonte në shenjë bekimi, ai ishte pak më shumë se një i ulët, dhe . ndonjëherë bukë gjysmë e djegur.

Ishin vitet njëzet, kur dy pastiçere milaneze, Motta dhe Alemagna, vendosën të braktisnin recetën tradicionale dhe të ofronin një paneton më të lartë dhe më të butë, duke e derdhur brumin në një këllëf kartoni, gupiere, e cila e mbështillte dhe nuk e lejonte të digjej.

Suksesi ishte i menjëhershëm. Dyqanet e dy pastiçerëve u zgjeruan dhe u shumuan deri në hapjen e dy fabrikave ku prodhoheshin ëmbëlsirat përgjatë një linje montimi. Çmimet ranë dhe shumë familje braktisën përgatitjet e shtëpisë për të blerë panetone të gatshme. Dhe fama arriti edhe jashtë vendit, kur Italo Balbo në fluturimin e vitit 1933 për në Nju Jork hipi në një nga hidro avionët e tij me një panetone dhjetë kilogramësh Motta të mbështjellë me një trengjyrësh (flamuri italian).

Lexo: 2022 po troket në derë! Ja aftësitë që duhet të zhvilloni patjetër

Në fund të viteve 1950, logot Motta dhe Alemagna u bënë një nga simbolet e bumit ekonomik. Panettone nuk ishte më vetëm një ëmbëlsirë, por edhe një artikull dhuratë për t’u ofruar në kuti elegante prej kallaji së bashku me verërat, verërat e gazuara, çokollatën dhe specialitetet gastronomike. Në kutitë më të pasura mund të gjenin vend edhe ëmbëlsirat e tjera tradicionale, si nuga apo panforte, por me një rol modest dytësor. Ishte shenjë se produkti tipik milanez ishte bërë tashmë torta e Krishtlindjeve e të gjithë italianëve.

Sot është e pamundur të numërohen të gjitha versionet në të cilat ofrohet: i mbushur me të gjitha llojet e kremit, i sheqerosurr, i përzier me qumësht soje për veganët, i mbushur me havjar ose i mbuluar me thekon ari ose argjendi. Një pasurim shije që ka tradhtuar shijen e tij origjinale. Dhe pikërisht për të frenuar këtë qe duket si largim nga origjinali, Dhoma e Tregtisë e Milanos në vitin 2003 regjistroi markën tregtare Panettone tipike të Traditës Artizane Milaneze, duke publikuar një specifikim prodhimi të miratuar nga Komiteti Teknik i Mjeshtrave të Pastiçerëve Milaneze.